کد مطلب:210485 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:254

امام صادق در بستر شهادت
سرانجام منصور دوانیقی - خلیفه ی نابكار عباسی - به وسیله ی انگوری زهرآلود، حضرت صادق علیه السلام را مسموم ساخت.

از آن پس، روزبه روز، حال امام صادق علیه السلام رو به وخامت می رفت؛ در همین بین یكی از اصحاب به حضورش رسید و پرسید: ای فرزند رسول الله صلی الله علیه و اله! چرا این گونه ضعیف و نحیف شده یید؟ دیگر چیزی از بدن مباركتان باقی نمانده است و به دنبال این كلام به سختی می گریست!

حضرت صادق علیه السلام به او فرمود: چرا گریه می كنی؟!

عرض كرد: چه گونه گریه نكنم، در حالی كه مولا و امامم را چنین می نگرم؟

امام علیه السلام فرمود: گریه نكن! زیرا همه ی نیكی ها به مؤمن عرضه می شود، اگر اعضای بدنش را نیز از هم جدا كنند، برای او خیر است و اگر مالك مشرق و مغرب دنیا هم شود، باز برای او خیر است (یعنی مؤمن به رضای خدا، هر چه باشد، راضی است) . حال عمومی آن حضرت علیه السلام وقتی این سخنان را می فرمود به قدری وخیم بود كه چندین بار بیهوش شد و وقتی به هوش می آمد، سخنی می فرمود و سپس دوباره بیهوش می شد. [1] .



[ صفحه 71]




[1] انوارالبهيه؛ منتخب التواريخ.